ΣΥΓΚΟΠΗ (ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ / ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ)

- Αναρτήθηκε στις : 30/11/2015 από Πισσαρίδης Κώστας

ενημερώθηκε στις 23/12/2017

Η Συγκοπή είναι η ξαφνική, παροδική, μικρής διάρκειας, μέχρι 20-30 δευτερόλεπτα, ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ, λόγω παροδικής μείωσης της αιμάτωσης προς ολόκληρο τον εγκέφαλο.

Η Συγκοπή είναι ΣΥΜΠΤΩΜΑ και οφείλεται σε πληθώρα διαφορετικών αιτίων που προκαλούν απότομη, μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης.

Η Συγκοπή σταματά αυτόματα από μόνη της, λόγω αποκατάστασης της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο, μόλις πέσει κάτω και οριζοντιωθεί το σώμα, χωρίς να αφήσει κανένα πρόβλημα στον εγκέφαλο.

Η Συγκοπή είναι ΜΙΑ από τις αιτίες που προκαλούν παροδική πλήρη απώλεια συνειδήσεως. Η διαφορά της από άλλες αιτίες είναι ο μηχανισμός που την προκαλεί, δηλαδή η μείωση της αιμάτωσης προς ΟΛΟ τον εγκέφαλο.

Άλλες αιτίες μερικής ή πλήρους απώλειας συνειδήσεως είναι η επιληπτική λιποθυμία, οι ψυχογενείς ψευδο-συγκοπές-λιποθυμίες, η εγκεφαλική διάσειση, η υποξία, η υπογλυκαιμία, η αναπνευστική αλκάλωση από υπεραερισμό, η δηλητηρίαση, η παροδική εγκεφαλική ισχαιμία και άλλες σπάνιες αιτίες, οπότε η συγκοπή πρέπει να διαχωριστεί από αυτές.

Μερικές φορές παρουσιάζονται προειδοποιητικά προ- συγκοπικά συμπτώματα, όπως ζάλη, σκοτείνιασμα της όρασης, μείωση της ακοής, αδυναμία, ναυτία, ιδρώτας.

Αν υπάρχουν μόνο τα προειδοποιητικά συμπτώματα χωρίς απώλεια της συνείδησης, ονομάζεται ΠΡΟ-ΣΥΓΚΟΠΗ.

Μερικές φορές, ιδίως σε ηλικιωμένους, μπορεί να υπάρξει απώλεια της μνήμης κατά την στιγμή της λιποθυμίας, οπότε δεν υπάρχει η ανάμνηση των προειδοποιητικών συμπτωμάτων.

[Η Ψυχογενής Ψευδο-Συγκοπή δεν είναι αληθινή απώλεια συνείδησης (δεν υπάρχει μειωμένη προσφορά αίματος στον εγκέφαλο ούτε βλάβη του) και οφείλεται σε άγχος.

Αυτή συνήθως διαρκεί πάνω από 5 λεπτά, τα μάτια είναι κλειστά, δεν υπάρχει εφίδρωση ή ωχρότητα και δεν προκαλείται τραυματισμός κατά την πτώση.]

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Περίπου το ένα τρίτο από τους ανθρώπους θα παρουσιάσει συγκοπή ή προ- συγκοπή (σχεδόν απώλεια συνειδήσεως – για λιγότερα δευτερόλεπτα), κάποια στιγμή στη ζωή του. Εμφανίζεται περίπου στο 3% του πληθυσμού ανά έτος, όμως μόνο το ένα τρίτο από αυτούς επισκέπτεται τον γιατρό.

Αυτή παρουσιάζεται συχνότερα στις ηλικίες 10 ως 30 ετών (κορυφή περίπου στα 18), όπως και σε ηλικίες άνω των 65 ετών (κορυφή στα 80).

Περίπου στο 20% ξαναεμφανίζεται στο μέλλον συγκοπή. Στην περίπτωση καρδιακής αρρυθμίας η επανεμφάνιση είναι πολύ συχνότερη.

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΓΚΟΠΗΣ

Ο μηχανισμός που δημιουργεί τη συγκοπή είναι η απότομη μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης (η συστολική συνήθως κατεβαίνει κάτω από τα 60 mm Hg).

Αυτή η μεγάλη πτώση της πίεσης οφείλεται είτε i) σε μείωση των περιφερικών αντιστάσεων είτε ii) σε μείωση του κατά λεπτό όγκου αίματος που εκτοξεύει η καρδιά.

i) Η μείωση των περιφερικών αντιστάσεων προκαλείται από διαστολή των αρτηριών και συμβαίνει είτε:

α) λόγω διέγερσης του παρασυμπαθητικού είτε

β) λόγω ανεπάρκειας του συμπαθητικού νευρικού συστήματος

ii) Η μείωση του κατά λεπτό όγκου αίματος συμβαίνει είτε:

α) λόγω βραδυκαρδίας από διέγερση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος (ή από φάρμακα) είτε

β) λόγω μείωσης του όγκου παλμού (η ποσότητα του αίματος που εκτοξεύει ανά σύσπασή της η αριστερή κοιλία). Αυτή οφείλεται σε καρδιακές αιτίες (π.χ. έμφραγμα) ή σε μείωση της επιστροφής αίματος στην καρδιά (από λίμναση του αίματος στις φλέβες, από πνευμονική εμβολή, από μείωση του όγκου του αίματος κ.λ.π.).

ΑΙΤΙΕΣ ΣΥΓΚΟΠΗΣ

Όταν παρουσιαστεί άνθρωπος που είχε λιποθυμία πρέπει να σκεφτούμε πια είναι η πιθανότερη αιτία της και να ελέγξουμε αν υπάρχει σοβαρή καρδιακή ή άλλη πάθηση.

Η συγκοπή μπορεί να συμβεί από πληθώρα αιτίων. Αυτές οι αιτίες μερικές φορές προκαλούν συγκοπή με πολλούς ταυτόχρονα από τους μηχανισμούς που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Σε μεγάλες ηλικίες συνήθως η συγκοπή οφείλεται σε συνδυασμό πολλών αιτίων και μηχανισμών.

Οι αιτίες είναι α) καρδιακές, β) αντανακλαστικές- αγγειοκινητικές, γ) από ορθοστατική υπόταση, δ) από φάρμακα.

Οι καρδιακές αιτίες αποτελούν περίπου το 10% των συγκοπών και παρατηρούνται κυρίως σε ηλικιωμένους, οι αγγειοκινητικές– αντανακλαστικές αιτίες αποτελούν περίπου το 60% (είναι η συχνότερη αιτία σε νέους), οι ορθοστατικές αποτελούν περίπου το 6% (είναι σπάνιες κάτω των 40 ετών), οι μη συγκοπτικές (ψευδο-συγκοπτικές) αποτελούν περίπου το 6% και οι ανεξήγητες αποτελούν περίπου το 18% των συγκοπών.

Με τη χρησιμοποίηση μακροχρόνιας καταγραφής ΗΚΓφήματος (ILR), στους μισούς που παρουσιάζουν ανεξήγητες συγκοπές, τελικά βρίσκονται μεγάλες παύσεις είτε λόγω νόσου του φλεβοκόμβου είτε λόγω κολποκοιλιακού αποκλεισμού.

*Α) Οι ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ αιτίες συνήθως οφείλονται είτε σε αρρυθμίες είτε σε στεφανιαία νόσο είτε σε βαλβιδοπάθεια (π.χ. βαρειά στένωση αορτικής βαλβίδας) είτε σε υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είτε σε μύξωμα του αριστερού κόλπου είτε σε πνευμονική εμβολή (λιγότερο από 1%).

Οι ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ (διαταραχές στην παραγωγή ή εξάπλωση του ηλεκτρικού ρεύματος) είναι η συχνότερη αιτία των καρδιακών συγκοπών και προκαλούν περίπου το 9% όλων των συγκοπών.

Η αρρυθμία μπορεί να είναι κοιλιακή ταχυκαρδία ή παροξυσμική υπερκοιλιακή ταχυκαρδία ή ταχυαρρυθμία από κολπική μαρμαρυγή ή βραδυαρρυθμία (κάτω από 40 παλμοί) στο λεπτό ή παύση σύσπασης της καρδιάς λίγων δευτερολέπτων (από νόσο του φλεβόκομβου ή από κολποκοιλιακό αποκλεισμό) ή εκ γενετής πάθηση των καναλιών διόδου Ιόντων (chanellopathy).

*Β) Οι ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΕΣ- ΑΓΓΕΙΟΚΙΝΗΤΙΚΕΣ αιτίες οφείλονται σε διέγερση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος ή/και σε απώλεια της δράσης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Υπάρχει αγγειοδιαστολή, υπόταση και σχετική ή απόλυτη βραδυκαρδία. Έτσι δρούν:

1) η ΚΟΙΝΗ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ. Αυτή είναι η συνηθέστερη αιτία της συγκοπής (προκαλεί το 65% των λιποθυμιών). Αυτή είναι καλοήθης και οφείλεται σε έντονο ψυχικό ή σωματικό ερέθισμα (π.χ. δυνατό πόνο). Επίσης μπορεί να οφείλεται σε ορθοστασία τουλάχιστον 30 δευτερολέπτων (συνήθως 2-3 λεπτά).

2) η ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ ΚΑΡΩΤΙΔΙΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ (π.χ. από σκληρό γιακά ή από στροφή και τέντωμα του λαιμού ή κατά το ξύρισμα). Εμφανίζεται κυρίως σε ανθρώπους άνω των 40 ετών.

Υπερευαισθησία του καρωτιδικού κόλπου υπάρχει όταν εμφανιστεί καρδιακή παύση > 3 δευτερολέπτων ή/και πτώση της συστολικής αρτηριακής πίεσης > 50 mm Hg σε διέγερση του.

Σύνδρομο καρωτιδικού κόλπου ονομάζεται η συνύπαρξη υπερευαισθησίας του καρωτιδικού κόλπου με συγκοπή.

Αν οι συγκοπές είναι επαναλαμβανόμενες και έχει καταγραφεί βραδυκαρδία, πιθανόν να χρειαστεί τοποθέτηση μόνιμου διεστιακού βηματοδότη.

(Οι καρωτιδικοί κόλποι είναι τασεο-υποδοχείς που βρίσκονται στην αρχή των έσω καρωτίδων, στην περιοχή του λαιμού, και έχουν σκοπό να διατηρείται σταθερή η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο, ιδίως στην όρθια θέση. Αν διαταθούν από αυξημένη πίεση ή αν πιεστούν εξωτερικά προκαλούν αγγειοδιαστολή και βραδυκαρδία, μέσω του προμήκους μυελού).

3) από ορισμένες ΑΛΛΕΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ π.χ. συγκοπή μετά από ούρηση, σε κατάποση, σε ζόρισμα στην αφόδευση, ή μετά από βίαιο βήχα ή φτάρνισμα και σε άλλες σπανιότερες περιπτώσεις.

*Γ) Η ΟΡΘΟΣΤΑΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΣΗ

Σε όρθια θέση το αίμα λιμνάζει στις φλέβες οπότε έχουμε μείωση της ποσότητας αίματος που εκτοξεύει σε κάθε σύσπαση η καρδιά (όγκος παλμού).

Αν αυξήσει την δράση του το συμπαθητικό νευρικό σύστημα προκαλώντας ταχυπαλμία και σπασμό των αγγείων, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην φυσιολογική τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα.

Σε μερικούς ανθρώπους όμως, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα αδυνατεί να ανταποκριθεί οπότε παρουσιάζεται ορθοστατική συγκοπή.

Η πτώση της συστολικής πίεσης, περισσότερο από 20 mm Hg (ή της διαστολικής > 10 mm Hg), στην κλασσική ορθοστατική υπόταση συμβαίνει σε μισό ως 3 λεπτά μετά την έγερση. Σε πιο σπάνια ορθοστατικά σύνδρομα αυτή συμβαίνει μετά από 3 ως 45 λεπτά. (Στην άμεση ορθοστατική υπόταση, εντός 15 δευτερολέπτων).

Αυτή οφείλεται κυρίως:

1) σε αποτυχία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος να αυξήσει τις αγγειακές αντιστάσεις (με σύσπαση των αγγείων) κατά την όρθια θέση και οφείλεται είτε σε πρωτοπαθή (π.χ. από Parkinson) είτε σε δευτεροπαθή βλάβη των νεύρων (π.χ. από Σ. Διαβήτη, από ουραιμία, από πολυνευροπάθεια).

2) στη δράση ορισμένων φαρμάκων ή ουσιών (π.χ. διουρητικά, αγγειοδιασταλτικά, φαινοθιαζίνες, αντικαταθλιπτικά, οινόπνευμα). Αυτά αποτελούν την συχνότερη αιτία της ορθοστατικής συγκοπής.

3) σε μείωση του όγκου του αίματος (π.χ. από έντονη εφίδρωση, έντονη διούρηση, οξεία αιμορραγία, διάρροια, εμετούς).

*Δ) Ορισμένα ΦΑΡΜΑΚΑ μπορεί να προκαλέσουν συγκοπή λόγω:

i) βραδυκαρδίας μέσω δράσης στον φλεβόκομβο (το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού της καρδιάς) ή δράσης στον κολποκοιλιακό κόμβο (ο “υποσταθμός” του ηλεκτρικού ρεύματος ανάμεσα στους κόλπους και τις κοιλίες)

ii) μέσω ειδικού τύπου κοιλιακής μαρμαρυγής (torsade de pointes) λόγω της παράτασης που προκαλούν στην εκπόλωση των ινών της καρδιάς (επίκτητο σύνδρομο μακρού QT).

Τα συχνότερα φάρμακα που παρατείνουν το QT, είναι:

Αντιαρρυθμικά: Disopyramide (π.χ. Rytmodan), Procainamide (Biocoryl) Quinidine (Quinidine) Dofetilide, Dronedarone (Multaq) Ibutilide (Corvert) Sotalol (Sotalol) Amiodarone (Angoron)

Ψυχοτρόπα: Haloperidol (Aloperidin) Phenothiazines Citalopram (Ceropram) Tricyclic antidepressants (Clomipramine- Anafranil)

Αντιβιοτικά: Erythromycin, Pentamidine, Azithromycin, Chloroquine, Ciprofloxacin, Fluconazole, Levofloxacin, Moxifloxacin, Clarithromycin, Itraconazole, Ketoconazole

Άλλα: Methadone, Probucol, Droperidol, Ondansetron]

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3653016/ (Πίνακας 1)

ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η πρόγνωση της, δηλαδή ποια σημασία έχει μελλοντικά, εξαρτάται από την ΑΙΤΙΑ που την προκαλεί, στην ουσία από την παρουσία και βαρύτητα του καρδιακού προβλήματος και όχι από την ίδια την λιποθυμία.

Η πρόγνωση έχει σημασία σε δυο θέματα: 1) πόσο κίνδυνο παρουσιάζει για την ζωή και 2) πόσο κίνδυνο παρουσιάζει για τραυματισμό σε μελλοντική πτώση.

1) Συνήθως η συγκοπή (λιποθυμία) είναι καλοήθης. Μερικές φορές, όμως, παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο αιφνιδίου θανάτου αν υπάρχει κατασκευαστικό πρόβλημα στην καρδιά ή στεφανιαία νόσος ή ηλεκτρικό πρόβλημα στην καρδιά. Επίσης αυξημένος κίνδυνος υπάρχει αν αυτή οφείλεται σε ορθοστατική υπόταση σε ηλικιωμένους λόγω των συνυπαρχουσών παθήσεων.

(Έτσι είναι αυξημένος ο κίνδυνος αν δεν υπάρχουν πρόδρομα συμπτώματα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα ή αν δεν υπάρχουν εκλυτικοί παράγοντες όπως πόνος ή ψυχικό ερέθισμα ή αν η ηλικία είναι άνω των 65 ετών. Ο μελλοντικός κίνδυνος αιφνιδίου θανάτου είναι επίσης αυξημένος αν η συγκοπή συμβεί κατά την διάρκεια κόπωσης ή κατά την διάρκεια αρρυθμίας (ανάμνηση παλμών πριν την συγκοπή) ή αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό λιποθυμιών και ξαφνικού θανάτου).

2) Ο κίνδυνος για τραυματισμό σε μελλοντική πτώση είναι αυξημένος σε σύνδρομο καρωτιδικού κόλπου σε ηλικιωμένους. Από τους προσερχόμενους στα επείγοντα μετά από συγκοπή, μικρό τραυματισμό παρουσιάζει το 30% και μεγάλο τραυματισμό το 5%.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΕΛΕΓΧΟ

Στον έλεγχο ανθρώπου με συγκοπή πρέπει αρχικά να αξιολογηθεί αν είναι υψηλού κινδύνου. Στην ουσία ελέγχεται αν η συγκοπή οφείλεται σε καρδιακή αιτία ή πνευμονική εμβολή ή μεγάλη απώλεια αίματος.

Ορισμένα ευρήματα από το ιστορικό, την φυσική εξέταση, το ΗΚΓφημα και το αίμα δείχνουν αυξημένο κίνδυνο και ανάγκη νοσηλείας σε εξειδικευμένη μονάδα συγκοπών και επισταμένο έλεγχο.

Αυτά είναι: Αν η συγκοπή έγινε κατά την άσκηση ή σε ύπτια θέση ή χωρίς πρόδρομα συμπτώματα, αν προηγήθηκε αίσθημα παλμών, το οικογενειακό ιστορικό αιφνιδίου θανάτου, αν υπάρχει καρδιακή πάθηση, αν το ΗΚΓμα παρουσιάζει ορισμένα ευρήματα (όπως βραδυκαρδία κάτω των 50 παλμών ανά λεπτό, διδεσμικό αποκλεισμό και άλλα), αν υπάρχει μεγάλη αναιμία, αν η συστολική πίεση είναι μικρότερη από 90 mm Hg, αν υπάρχουν διαταραχές ηλεκτρολυτών.

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ο διαγνωστικός έλεγχος για να βρεθεί η αιτία της συγκοπής αποσκοπεί στην ουσία να ανιχνεύσει όσους έχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου ή αυξημένη πιθανότητα τραυματισμού σε μελλοντική συγκοπή.

Αρχικά θα ελεγχθεί το ιστορικό, θα γίνει φυσική εξέταση περιλαμβανομένης μέτρησης της πίεσης σε όρθια θέση και θα γίνει ΗΚΓφημα και υπερηχοκαρδιογράφημα.

Επιπλέον θα γίνει δοκιμασία κοπώσεως, Holter (24ωρο ηλεκτροκαρδιογράφημα) και ίσως ηλεκτροφυσιολογικός έλεγχος σε εξειδικευμένο κέντρο. Θα ελεγχθεί ο εγκέφαλος με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Θα ελεγχθεί αν υπάρχει αγγειοκινητικός (baroreflex) μηχανισμός με το Tild test και με μασάζ του καρωτιδικού βολβού. Επίσης ίσως χρειαστεί ψυχιατρικός και ενδοκρινολογικός έλεγχος.

Οι εργαστηριακές μέθοδοι προσφέρουν άμεση αλλά συχνά εσφαλμένη διάγνωση, ενώ η παρατεταμένη παρακολούθηση με ILR προσφέρει συχνά την διάγνωση σε περίπτωση αρρυθμιών.

Το μασάζ του καρωτιδικού βολβού γίνεται μόνο σε ανθρώπους πάνω από 40 ετών, εφ’ όσον δεν τεθεί διάγνωση με το ιστορικό, την φυσική εξέταση, το ΗΚΓφημα και το υπερηχοκαρδιογράφημα.

(Αυτό αρχικά θα διενεργηθεί σε ύπτια θέση ενώ γίνεται ΗΚΓφημα και μετράται συνεχώς η πίεση. Πρώτα γίνεται δεξιά και μετά αριστερά, αν δε χρειαστεί και σε ημιόρθια θέση 60° και διαρκεί για 5-10 δευτερόλεπτα. Αν υπάρξει συμπτωματική παύση μεγαλύτερη από 3 δευτερόλεπτα ή πτώση της συστολικής πίεσης περισσότερο από 50 mm Hg, ή αν υπάρξει ασυμπτωματική παύση μεγαλύτερη από 6 δευτερόλεπτα ή πτώση της συστολικής πίεσης κάτω από τα 60 mm Hg για περισσότερο από 6 δευτερόλεπτα τίθεται η διάγνωση. Το μασάζ απαγορεύεται σε έμφραγμα ή εγκεφαλικό τους προηγούμενους 3 μήνες και σε ύπαρξη καρωτιδικού φυσήματος).

Το Tilt test προσπαθεί να αναπαραστήσει σε ελεγχόμενο ιατρικό περιβάλλον την συγκοπή κυρίως από ορθοστατική υπόταση, ορθοστατικά σύνδρομα και αγγειοκινητικής αιτιολογίας. Σε πρώτη φάση γίνεται αλλαγή της θέσης από οριζόντια σε όρθια στο ειδικό ανακλινόμενο τραπέζι- κρεβάτι που είναι ξαπλωμένος ο ελεγχόμενος, και μετράται η πίεση και οι παλμοί. Αν δεν βγεί συμπέρασμα, σε δεύτερη φάση χρησιμοποιείται είτε ενδοφλέβια ισοπροτερενόλη είτε υπογλώσσια νιτρογλυκερίνη.

Ο ηλεκτροφυσιολογικός έλεγχος χρειάζεται αν υπάρχει υποψία ότι αρρυθμία προκάλεσε την συγκοπή, οπότε διενεργείται σε στεφανιαία νόσο, σε μη διαγνωστική βραδυκαρδία, σε αποκλεισμό αριστερού σκέλους ή διδεσμικό αποκλεισμό, σε ιστορικό παλμών πριν την συγκοπή κ.λ.π..

Το Holter είναι χρήσιμο μόνο σε συχνές συγκοπές (τουλάχιστον μία την εβδομάδα). Ωφελεί στη διάγνωση μόνο του 2% των συγκοπών.

Το Implantable Loop Recorder (ILR) μπαίνει υποδόρια και καταγράφει για χρόνια το ΗΚΓμα. Πρέπει να χρησιμοποιείται νωρίτερα και συχνότερα σε περιπτώσεις ανεξήγητης συγκοπής ιδίως σε ηλικιωμένους. Αν αυτό παραμείνει για 4 χρόνια βρίσκει το 80% των συγκοπών που οφείλονται σε αρρυθμία, ενώ στην 3ετία βρίσκει το 50% των αντίστοιχων συγκοπών.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία βασίζεται στον μηχανισμό δημιουργίας της συγκοπής και στις μεν καρδιακές αιτίες θα παρατείνει την ζωή, στις δε άλλες αιτίες θα μειώσει την επανεμφάνιση συγκοπής και τον κίνδυνο τραυματισμού.

Στις καρδιακές αιτίες θα δοθεί η αντίστοιχη θεραπεία. Για την κοινή λιποθυμία η θεραπεία περιγράφεται σε άλλο άρθρο.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΣΤΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

Η τοποθέτηση συσκευής 24ωρης καταγραφής πιέσεως είναι χρήσιμη.

Βοηθά σ’ αυτό το είδος συγκοπής, η χορήγηση 3 λίτρων νερού και 10 γραμμάρια ημερησίως άλατος αν δεν υπάρχει αντένδειξη (π.χ. υπέρταση). Επίσης το κρεβάτι καλό είναι σηκωθεί 10° στην πλευρά του κεφαλιού. Σε ηλικιωμένους βοηθούν ελαστικές κάλτσες σαν της θρομβοφλεβίτιδας.

Η χρησιμοποίηση της Fludrocortisone της Midodrine (Gutron) βοηθά περισσότερο από ότι στην κοινή λιποθυμία (γι’ αυτές μπορείτε να δείτε στο άρθρο για την ΚΟΙΝΗ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ) και η Droxidopa σε νευρογενή ορθοστατική υπόταση (από Parkinson ή αποτυχία του αυτόνομου νευρικού συστήματος).

Επίσης βοηθά η άσκηση και ιδίως το κολύμπι.